LITERATURAS IBÉRICAS E HISPANAS - GALICIA: La Edad Media - 3ª parte
 Cultureduca: Cultura educativa
 Menú principal - Índice principal Menú rápido - Índice rápido Contacto Buscar artículos aquí 21 usuarios conectados    

 

/cultureduca/liteiber_galicia-edad-media03



Literaturas ibéricas e hispanas

GALICIA

La Edad Media - 3ª parte


1 2 3



Las cantigas (continuación)

Cantiga de Mendiño

a cantiga de Mendiño (o Mendinho) es una cantiga de amigo escrita por el trovador gallego-portugués del mismo nombre, que vivió probablemente en el siglo XIII o XIV. Este poeta podría ser de alguna localidad cercana a la Ría de Vigo (Vigo o Redondela), pues en el poema que se conserva hace referencia a la Isla de San Simón, situada en la propia Ría, frente a Redondela.

Su poema es considerado uno de los más importantes de la lírica trovadoresca galaico-portuguesa. En él se relata como una moza espera a su amigo en la Ermita de San Simón, donde termina muriendo de amor.

El poema dice así:

Sediame eu na ermida de San Simón
e cercaronmi as ondas, que grandes son;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

Estando na ermida ante o altar,
e cercaronmi as ondas grandes do mar;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

E cercaronmi as ondas que grandes son;
noi hei barqueiro nen remador;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

E cercaronmi as ondas do alto mar;
non hei barqueiro nen sei remar;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

Non hei barqueiro nen remador,
morrerei fremosa no mar maior;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

Non hei barqueiro nen sei remar;
morrerei fremosa no alto mar;
¡eu atendendo o meu amigo,
eu atendendo o meu amigo!

Traducido al castellano:

Estaba yo en la ermita de San Simón / y me cercaron las olas que grandes son / ¡esperando yo a mi amigo, / esperando yo a mi amigo! / Estando yo en la ermita ante el altar, / me cercaron las olas grandes del mar; / ¡esperando yo a mi amigo, / esperando yo a mi amigo! / Cercáronme las olas que grandes son; / ni tengo barquero ni remador, / ¡esperando yo a mi amigo, / esperando yo a mi amigo! / Cercáronme las olas de la alta mar / ni tengo barquero ni sé remar; / ¡esperando yo a mi amigo / esperando yo a mi amigo! / Ni tengo barquero ni remador; / moriré hermosa en el mar mayor, / ¡esperando yo a mi amigo, / esperando yo a mi amigo! / Ni tengo barquero ni sé remar / moriré hermosa en la alta mar; / ¡esperando yo a mi amigo, / esperando yo a mi amigo!

Principales poetas

Se conserva el nombre de bastantes poetas gallego-portugueses, pero no demasiados datos sobre sus personas. Sólo en casos como los de Alfonso X el Sabio, don Dionís (o don Denís, rey de Portugal) y de su hijo, el conde de Barcelos, podría trazarse una biografía más o menos amplia. Además de ellos, nombres de poetas y trovadores son los de Pai Soares de Taveirós, Eans Cotón, Pero da Ponte, Bernal de Bonaval, Xohán Zorro, Ayras Nunes, Xohán Airas, Mendiño, Martín Codax y Paio Gómez Chariño.

A ellos habría que añadir, además, los poetas de los cancioneros gallego-castellanos: Macías el Enamorado, el Marqués de Santillana, Alfonso Álvarez de Villasandino, el Arcediano de Toro, entre otros.

1 2 3

  

Visita nuestra web dedoclick Naturaleza educativa

 Menú principal - Índice principal Menú rápido - Índice rápido Contacto Buscar artículos aquí



Logo Asociación Española para la Cultura, el Arte y la Educación ASOCAE© ASOCAE ONGD, Asociación Española para la Cultura, el Arte y la Educación - ww.asocae.org - RNA 592727 - CIF.: G70195805 ¦ Quiénes somos  ¦  Contacto  ¦  Bibliografía  ¦  Política de privacidad ¦ Esta web NO utiliza cookies, ni guarda datos personales de los usuarios